'Van angst in dit leven naar liefde uit een vorig leven..'

In mijn posts van 14 juni is te lezen dat een nachtelijke bezoeker in mijn slaapkamer mij probeerde te kussen, en dat ik deze man vervolgens in mijn onderbewuste heb vergeven.

'Lig je lekker op bed?' hoorde ik mijn hulplijn door de telefoon zeggen. Mijn hulplijn is een liefdevolle dame die onder meer het talent heeft om contact te leggen met overleden mensen. Mijn 'noodoproep' was voor haar alle reden om heel snel een afspraak in te plannen.

'Hij wil zich nog niet helemaal laten zien. Hij is enigszins gefrustreerd.' zei ze.

Ik werd steeds nieuwsgieriger. Die frustratie had ik duidelijk gevoeld. Hij wilde iets van mij, ik niets van hem. 'Hij komt langzaam dichterbij. Hij heet Andreos, komt uit Italië en is smoorverliefd op je. Op de persoon die jij was in je vorige leven'. vertelde de dame verder.'Wie was ik toen en wat was mijn naam?' reageerde ik.

'Jouw naam was Margarita. Je was een zelfvoorzienende en zelfstandige vrouw die mannen in dat leven had afgezworen. Je leefde toen in het Mussolini-tijdperk.' was de reactie van mijn hulplijn. 'Kun je hem vragen waarom hij niet geluisterd heeft naar mijn vriendelijke en minder vriendelijke verzoeken om mijn woning te verlaten? , vroeg ik verder. 'Hij antwoordt dat hij zo ontzettend verliefd op je is. Je wilde hem in je vorige leven al niet en nu weer niet. Hij is zo blij dat hij je weer gevonden heeft.'

Ondertussen moet ik denken aan mijn gedachten over mijn nieuwe lover, waarvan ik weet dat deze onderweg is en waarover ik al maanden informatie mag ontvangen. En waar ik als reactie op deze nieuwe informatie weer aan het manifesteren ga. Mijn manifestaties zijn blijkbaar zo sterk dat ik zelfs een man uit mijn vorige leven heb aangetrokken. Dat kan dus blijkbaar ook.. Ook valt het kwartje waarom ik hem in mijn slaap heb vergeven: mijn ziel herkende deze man!

'Is hij zich bewust dat ik niet Margarita ben en in de 21e eeuw leef?', vroeg ik weer. 'Dat probeer ik hem uit te leggen en hij lijkt het nu te gaan inzien', was het antwoord van de dame. 'Zou ik iets tegen hem mogen zeggen? Ik zou hem graag vertellen dat het me spijt dat ik echt niet weet wie hij is, dat ik nu in een ander leven ben, dat ik het voor hem vervelend vind dat ik de liefde die hij voor mij voelt niet kan beantwoorden. Dat ik hem het beste gun.'

'Hij antwoord dat je nog steeds net zo mooi en zelfstandig bent als toen, en dat je het nog steeds diezelfde sterke vrouw bent die het goed voor elkaar heeft. Hij gaat nu uit zichzelf al naar het licht toe. 'Ciao bella, mijn hart is voor altijd het jouwe' is het laatste wat hij zegt. Als je dan toch een ervaring als deze mag meemaken, dan graag met deze knappe Italiaan.', sloot mijn hulplijn af. '

Is Andreos nu voorgoed weg? Hij komt niet meer terug?' wilde ik zeker weten. De dame kon dit bevestigen. 'Ik mag wel over hem en deze ervaring praten, maar ik moet niet naar hem gaan verlangen? Dat moet lukken! reageerde ik. 'Ik voel dat er niets meer in jouw woning aanwezig is, voel jij dit ook?' vroeg de dame. 'Wacht.. even luisteren... het klopt. Er is weer serene rust in huis.' kon ik bevestigen.