'Potverdorie, wat is dit venijnig..!'
Ik heb lang getwijfeld of ik over het volgende onderwerp een blogpost zou schrijven. Reden is dat het toch een soort van intiem onderwerp is. Maar tegelijkertijd waarom ook niet..? Daarom speciaal voor alle vrouwen - met een beetje humor - een post over mijn ervaring met iets dat niet in een lichaam thuis hoort en mijn lichamelijke en energetische reactie hierop.
'Potverdorie, wat is dit venijnig! Waarom zijn wij vrouwen altijd het haasje als het om anticonceptie gaat.' hoorde ik mezelf tegen de verloskundige zeggen die net een koperspiraaltje had geplaatst. En daarmee was de toon gezet voor de rest van de dag. Want een half uurtje later lag ik strak van de paracetamol met mini-weeën op de bank. Ik hoefde ze nog net niet weg te puffen, maar enige gelijkenis met het begin van een bevalling had het wel. Mijn baarmoeder wilde dit ding er nu alweer uit hebben. 'Had ik er nu wel goed aan gedaan om de spiraal weer te laten plaatsen? Wilde ik echt weer iets in mijn lichaam hebben wat er niet hoort?' hoorde ik mezelf denken. Ik had er zo goed over nagedacht, maar had ik mijn ego toch niet de boventoon laten voeren boven mijn gevoel en had het gemak in gebruik (weer) gewonnen? Het slikken van de pil heb ik in mijn twintiger jaren al afgezworen, omdat kunstmatige hormonen en ik geen goede combinatie zijn. En ook de hormoonspiraal met maar een beperkte afgifte van hormonen was voor mij een no-go. Ik hoor de gynaecoloog destijds nog zeggen: 'Nee hoor, die hormonen van een hormoonspiraal zijn zo minimaal daar kun je geen last van hebben.' Maar deze vrouw, die altijd al mega gevoelig is geweest kon deze hormonen dus wel voelen... Beter gezegd, ik voelde dat mijn lichaam en mijn gemoed nogal reageerde op de extra niet-lichaamseigen hormonen die ineens in mijn lichaam rondzwierven.
Daar lag ik dan op de bank met mijn pijnlijke mini-weeën, in afwachting wanneer het weer over zou gaan en mijn lichaam de spiraal zou accepteren en ik weer zonder wat extra gedoe een pleziertje kon ervaren. Voor de komende tien jaar zou ik gebakken zitten. Een heerlijk vooruitzicht toch? Dus niet. Ik kwam er al heel snel achter dat de vriendschap tussen ons van korte duur zou zijn. Vanaf het moment dat de ergste pijn over was kon ik al meteen voelen dat mijn lichaam niet meer goed kon doorstromen. De energie stagneerde in mijn baarmoeder. De periode dat de spiraal in mijn lichaam zat heb ik me een soort van hoge drukpan gevoeld die op ontploffen stond. Ik werd er als persoon dan ook niet bepaald vrolijker van. Mijn lichaam was aan het vasthouden en continue in een staat van onrust en gejaagdheid. En dat vind ik een heel vervelend gevoel om te ervaren. Nog even los van de momenten waar ik was in mijn periode dat het spiraaltje zich begon te gedragen als een soort van rammelaar om zo te proberen om een uitweg te vinden. Ook niet fijn.
Onze creatiekracht
Maar even terug naar de plek van onze baarmoeder. Hier bevindt zich energetisch gezien onze basis. Hier wordt leven gecreëerd en deze plaats omvat dan ook oneindig veel creatiekracht! Creatiekracht hoort tot de vrouwelijke energie. Wij hebben in onze maatschappij vooral geleerd om dingen buiten onszelf te zoeken in plaats van in onszelf. We zijn vergeten hoe we deze creatiekracht kunnen gebruiken. Wij willen graag gelijk behandeld worden als mannen in onze maatschappij, maar doen dit dan niet vanuit onze krachtige vrouwelijke energie, maar vaak vanuit de gewonde mannelijke energie. Ik zal hier een andere keer in een nieuwe post dieper op ingaan. Creatiekracht in een baarmoeder gaat dan ook vele malen verder dan alleen het kunnen laten groeien van een baby. Deze plek laat ons creëren en voelen. En door het plaatsen van een spiraal op die plek kon mijn creatiekracht niet meer tot uiting komen. En kon ik niet meer goed voelen. Dit gaat over het voelen van onze ziel. Alles in mij stagneerde. Ik had me in lange tijd niet zo slecht en unheimisch gevoeld. Voor mij was de maat dan ook gauw vol en met een zucht was het ding er dan ook weer uit.
Alles wat niet lichaamseigen is hoort niet in ons lichaam thuis. De eerste reactie van mijn lichaam was dan ook niet eens zo heel raar toch? En geloof me ik heb jarenlang zonder iets door te hebben gehad met een spiraal in mijn lichaam rond gelopen. Maar nu dat ik steeds gevoeliger aan het worden ben kan ik wel van de daken schreeuwen dat het voor géén enkele vrouw goed is om een spiraal in haar lichaam te hebben. Het feit dat je nergens last van lijkt te hebben wil niet zeggen dat het niets met je doet. Van de pil valt iets te zeggen, maar ook een spiraaltje is niet heilig.
Ben jij een vrouw die ook steeds meer jouw eigen krachtige vrouwelijke energie aan het omarmen is, vertrouw dan alsjeblieft op mijn woorden en zorg dat je lichaam (weer) kan (door)stromen en geef je natuurlijke creatiekracht de kans om tot uiting te komen. Ook al kun je het zelf (nog) niet (goed) voelen in je lichaam. Dat wil niet zeggen dat het goed voor je is.
