'Op de drempel naar 2025..'
Vannacht was bijzonder. Net voordat ik in slaap viel ontving ik bezoek van het universum. Ik kon niet goed zien wie of wat er tot mij sprak, maar wat ik wel kon voelen was dat hetgeen ik mocht ontvangen namens het universum was. Zowel het licht als het donker.
Allereerst lieten ze me voelen hoe dankbaar en trots ze zijn dat ik aan het doen ben waarom ik hier ben. Ze hebben gezien hoe ik op sommige momenten dit jaar er bijna aan onderdoor ging en toch iedere keer weer overeind krabbelde. De pijn en verdriet waar ik doorheen mocht gaan en waar maar geen einde aan leek te komen. De zwaarte die mijn lichaam te verdragen kreeg doordat ik alles zo intens mocht doorvoelen. En nu was daar op de drempel dan ineens die dankbaarheid en die liefde ik mocht ontvangen. Omdat ik sta vanuit een stevig fundament. Klaar om te dragen en energie te transformeren om het collectief te helpen om de ontwikkeling naar een hoger bewustzijn te verzachten. Als een verbinder en brug tussen het oude en het nieuwe. Soms voel ik me een soort van heilige graal op aarde. Op de achtergrond in de luwte (wat ik erg prettig vind) een uitdagende taak dragend voor het collectief zonder dat iemand er weet van heeft. Zonder dat iemand echt begrijpt wat ik toch de hele dag aan het doen ben.
Het nieuwe jaar wordt een 'bumpy road'. Het collectieve bewustzijn krijgt het pittig en ik mag dit verzachten voor het grotere geheel. Wat ik erbij kon voelen is dat dit wat van mij gaat vragen, maar dat ik inmiddels zo stevig sta dat ik dit kan dragen zonder dat ik er persoonlijk aan onderdoor ga. En er is blijvend ruimte voor het ervaren van plezier. Als speciaal kadootje kreeg ik beelden te zien van dingen die in het nieuwe jaar staan te gebeuren. Het was alleen jammer dat ik ze niet helemaal helder kon zien. Maar wat ik erbij kon voelen is dat me intens gelukkig erbij voel. Ondertussen ontving ik nog een download met nog hogere frequenties door middel van blauwe geometrische vormen. Waarna ik werd gepulseerd in het universum naar een plek waar ik nieuwe kennis en wijsheid mocht ontvangen die ik het komende jaar de wereld in mag brengen. Ook het donker was aanwezig en deed weer een beroep op mij om hierover een tweede boek te gaan schrijven. Ik heb geantwoord dat als het voor mij zuiver voelt en ik voel dat ik dit te doen heb dat ik dit met liefde wil doen.
Ik heb zelf ook een verzoek aan het universum gedaan. Wat het voor mij makkelijker zou maken om alles te dragen is als mijn lichaam stabiel en rustig blijft voelen. Of ik hierbij hulp zou kunnen krijgen, omdat ik dan nog beter kan doen waarom ik op aarde ben. Nu al schrijvende, luisterend naar mijn favoriete pianist Ludovico Einaudi, rollen de tranen over mijn wangen, omdat ik zo diep en intens kan voelen hoe mooi en bijzonder mijn leven is en hoe dankbaar ik ben dat ik steeds meer ben wie ik altijd al was. Op naar nieuwe ervaringen in het nieuwe jaar! Ik ben er nog nooit zo klaar voor geweest!
