'Je mag zelf leren om de horrorclowns weg te sturen..'

Een tiener in mijn omgeving ziet sinds kleins af aan meer dan met het normale oog te zien is. Hij heeft een soort van trauma opgelopen door een aantal 'horrorclowns' die hem met regelmaat bezoeken. Vanuit mijn eigen ervaring weet ik hoe angstaanjagend het is om dingen te zien die andere niet zien. Laat staan als het ook nog eens hele enge dingen zijn die je ziet..

Ik weet nog goed dat ik jaren geleden met zijn moeder in een speeltuin was en dat ze vertelde dat haar zoon steeds iemand zag op zijn slaapkamer, dat hij doodsbang was en niet meer alleen durfde te slapen. Ik kon meteen bevestigend beantwoorden. Het was een oude man met een rollator. Ik moest er zelf ook een beetje om lachen. Want deze man was zo met zijn rollator vergroeid geweest dat ik deze ook na zijn dood nu als beeld te zien kreeg. Ik begon een gesprekje met hem. Hij vertelde dat hij de jongen zo zielig vond en voor hem wilde zorgen. Dit is natuurlijk heel erg lief, maar als jezelf degene bent die ervoor zorgt dat iemand heel bang is, dan is het misschien niet meer zo'n goed idee. Dit vertelde ik de oude man en vroeg hem daarna om te vertrekken. Hij wilde in eerste instantie niet gaan. Totdat ik zei dat ik hem of naar het licht zou brengen als hij er zelf voor koos om mijn verzoek te accepteren of ik zou hem in de energie weghalen bij de jongen. En dan was het nog maar de vraag waar hij terecht zou komen.. Gelukkig koos hij voor het eerste en kon ik hem de weg naar huis wijzen. Een paar dagen later vroeg ik aan de jongen of hij nog last had van ongewenst bezoek in zijn slaapkamer. Hij beantwoordde bevestigend dat dit niet zo was. Ik vroeg hem nog om te omschrijven wat hij al die tijd op zijn kamer had gezien. Zijn beeld kwam volledig overeen met mijn beeld. In detail kon hij de oude man omschrijven. Erg bijzonder voor zo'n jong iemand. Ik maakte met hem de afspraak dat als hij weer iets zag dat hij mij altijd om hulp mocht vragen. Aan zijn moeder had ik beloofd dat ik regelmatig zijn slaapkamer zou scannen op ongewenste aanwezigheid. Voor nu was er gelukkig weer wat rust..

Horrorclowns Niet heel veel later was het halloween... en toe begon de ellende pas echt voor de jongen. Je hebt clowns en je hebt horrorclowns. Hiertussen zit een wereld van verschil. De ene zijn grappig en lief, de andere zijn angstaanjagend. Deze jongen had de pech dat hij door zijn eigen angst een aantal horrorclowns in de energie naar zich toe had getrokken. En deze horrorclowns maakte hem behoorlijk het leven zuur. Hij was zo ontzettend bang en durfde niets meer alleen thuis. Deze clowns achtervolgede hem door het hele huis en haalde grapjes met hem uit. Daarbij zagen ze er angstaanjagend uit.. Zijn moeder had mij weer benaderd en een uurtje later zat ik samen met hem op zijn slaapkamer. Ik stelde hem gerust, ging vlak naast hem zitten en sloeg mijn arm om hem heen. Ik vertelde dat hem niets kon overkomen en dat hij veilig was. Ik vroeg hem aan te wijzen waar hij de clowns zag staan en om mij te vertellen hoe ze eruit zagen. Ook nu zag ik exact hetzelfde als wat hij vertelde. En écht... deze clowns waren echt angstaanjagend om te zien en in hun gedrag. Ik vertelde hem dat ik een gesprekje met de horrorclowns zou voeren en dat ik ze dan weg zou halen. De jongen kon niet horen wat ik zei, maar zag wel dat beide clowns wegliepen. Ik had met de clowns afgesproken dat ze nooit terug mochten komen. En zo geschieden.

Het ging een hele tijd goed. Ik vroeg regelmatig aan de jongen of hij nog iets zag, totdat zijn moeder weer bij mij aan de bel trok en vertelde dat er weer horrorclowns waren. Ik kon dit bevestigen. Weer ging ik met de jongen naar de slaapkamer en we herhaalden wat we die keer daarvoor ook samen gedaan hadden. Ik vroeg de jongen om zelf te vragen aan de clowns om weg te gaan, maar dat durfde hij niet. Het bijzondere was dat het nu weer twee andere clowns waren, maar ook een hoofd van een meisje. Zonder lichaam. Heel apart. Ze was eigenlijk heel lief, maar begreep niet goed dat het voor de jongen een heftig beeld was om haar zo zonder lichaam te zien. Ik vroeg ze alledrie om te gaan. Dat deden ze, maar ze zeiden ook dat ze ooit terug zouden komen. Ik kon meteen voelen waarom ze dit zeiden.. Hoe naar en pittig ik het ook voor de jongen vind... De jongen mag namelijk zelf leren om de clowns en alles wat hij ziet weg te sturen. Met als doel dat hij zijn gaven steeds meer leert accepteren en een gevoel van regie krijgt, waardoor zijn angst minder wordt. Ik vertelde dit aan de jongen. Blij was hij er niet mee, maar met de afspraak dat ik dit eventueel met hem samen zou willen doen had hij al wat meer rust erbij. Tot nu toe heb ik nog niets vernomen.. ik ben dan ook benieuwd wanneer het moment gaat zijn!