'Ik hoorde mezelf zeggen: 'Ik vergeef je..'

Deze post is een vervolg op de post van 14 juni met als titel: 'Hij zat boven op mij in dezelfde positie als een poema in de aanval..'

Ik vergeef je', hoorde ik mijn onderbewuste zeggen tegen de man die naast mijn bed stond en me eerder die nacht had geprobeerd te kussen. Ik kon zijn gezicht niet zien. Wel zag ik dat hij niet zo groot was en O-benen had. Hij bood zijn excuses aan. Ik hoorde hem 'sorry' zeggen. 'Hoe kan mijn onderbewuste deze man nu vergeven? Ik begrijp er niets van. Als iemand je respectloos behandelt, iets aandoet wat je duidelijk zelf niet wil dan kun je hem toch niet vergeven?' Met deze vragen en gedachten viel ik weer in slaap tot de volgende morgen weer wakker te worden en de gebeurtenissen van de nacht nog eens de revue te laten passeren. 'Het moet niet gekker worden. Ik ben er nu écht klaar mee! Als deze man mijn verzoeken om weg te gaan niet beantwoordt, ga ik mijn hulplijn inschakelen. Ik wil me verdomme weer veilig kunnen voelen thuis!'

Ben je benieuwd naar wie deze man is en waarom hij bij mij is? Lees dan mijn volgende post!