'En mijn roeping is...'
Al jaren probeer ik te voelen, te zien en ook met mijn ratio te bedenken wat mijn roeping is. Wat ik écht te doen heb in dit leven mét energie en passie. Al jaren is het antwoord 'het helpen van mensen'. Een, laten we zeggen, super onbevredigend antwoord..
De afgelopen jaren is de verdieping wel mondjesmaat gekomen. Ik weet namelijk al een aantal jaren dat ik iets met mijn intuïtieve talenten ga doen in relatie tot het helpen van mensen. Maar het verdere wat, hoe en wanneer mocht ik nog niet zien. Vriendinnen roepen al jaren dat ik coach moet worden. Maar dat voelt niet goed. In ieder geval niet in de vorm van het coachen vanuit een methodiek met een aantal sessies en vastgestelde doelen. Ik krijg het hier Spaans benauwd van. De reden? Zo werkt mijn systeem, mijn zijn, simpel gezegd niet. Dan moet ik op iets gaan sturen, waardoor ik druk ervaar om doelen te bereiken. Met andere woorden dan ben ik vanuit mijn ratio bezig en niet vanuit mijn gevoel. Ik wil meer vanuit flow en vertrouwen met mensen het gesprek aangaan, dat er besproken wordt wat nodig is en dat ik mag zien en weten wat er op dat moment gedeeld mag worden. Inmiddels weet ik dat dit mijn manier is. Dit is hoe ik het nu doe in mijn directe omgeving, maar ook hoe ik dat als mijn werk (en hobby) later ga doen.
Wat ik ook al heb mogen zien is dat ik met individuen en groepen aan de slag ga en dat ik dit ga doen midden in de natuur in een bosrijke omgeving. Sinds gisteren is hier nog wat bijgekomen. Voor het eerst kon ik de stevige verankering ervan voelen in mijn zijn en mijn roeping omschrijven. Heel bijzonder. Het volgende mocht ik ontvangen:
'Ik help mensen om hun hart te volgen en vanuit eenheid, licht en liefde te leven; weer durven te laten dromen, alle fysieke kaders hierbij los te laten en te vertrouwen dat alles mogelijk is, zolang het vanuit puur en zuiver hartbewustzijn komt. Door zuiver in verbinding te zijn en dat wat ik mag ontvangen en zien, te delen vanuit volledige authenticiteit en zonder oordeel.'
Ik was er zelf echt even stil van en ben ontzettend dankbaar dat dit tot me gekomen is.
Zelf heb ik al een gevoel hoe dit verder vorm gaat krijgen en dat ik dit meer en meer mag gaan doen in het dagelijkse leven. Ik vind het nog te spannend om dit wereld in de zetten en daarbij voelt het niet goed om dat nu te delen.
Wat ik mezelf regelmatig afvraag is wat ik mensen te bieden heb, maar ook waarom vreemde mensen die ik persoonlijk niet ken naar mij toe gaan komen om een reading te ontvangen..? Dit is iets waar ik de komende tijd meer vertrouwen in ga krijgen. Dit moet nog groeien en rijpen, maar het is onderweg. Evenals allerlei andere inzichten die verbonden zijn aan hetgeen wat ik te doen heb. Ik laat los en wacht vol verwachting af wat komen gaat. Zin in!
