'De puurheid van zelfliefde..'
Zelfliefde... een term waar veel over geschreven wordt op het moment. Hoe belangrijk het is om dit voor jezelf te hebben. Ik kan dit alleen maar beamen. De meeste mensen zullen ook positief reageren op de vraag of ze zelfliefde hebben. Niet wetende dat ze dit nog merendeel vanuit hun ego voelen en (nog) niet volledig vanuit hun hart en ziel.
Mijn ervaring met zelfliefde is dat dit vraagt om een proces van acceptatie van alle delen van jezelf. Acceptatie van alle bewuste en alle onbewuste delen van jou. Maar ook dat je alles, maar dan werkelijk ook alles uit jezelf kan halen. En dat je niets meer nodig hebt van een ander. Dat je niets meer (on)bewust projecteert op een ander vanuit een persoonlijke behoefte. Dat je oké bent met alles wat er voor jou in dat moment in het nu aanwezig is. De comfortabele en oncomfortabele ervaringen. Wij denken vaak dat we onze eigen zelfliefde al master zijn. Maar de realiteit is vaak nu nog anders. Ook dit heeft weer alles te maken met de shift die we als mensheid nu aan het maken zijn van ego-bewustzijn naar een hoger bewustzijn vanuit hart en ziel.
Regelmatig kreeg ik in mijn slechtste momenten te horen van mijn tweelingziel (op dat andere lijntje) dat 'alles al in mijzelf aanwezig is'. Dat ik 'alle liefde die ik nodig heb uit mezelf kan halen.' Als je je k#t voelt en iemand dan ook, zij het in de ongeziene wereld, tegen je zegt dat je niemand nodig hebt, omdat alles al aanwezig is in jou.. nou dan kan ik je vertellen dat de kans aanwezig is dat je ego aanvliegt. Dit gebeurde dan ook. VOL! Inmiddels weet ik gelukkig beter en heb ik meer en meer de liefde voor mezelf mogen ontwikkelen. En kan ik ook dankbaar zijn voor deze ontvangen wijsheid van de man waar ik zielsveel van hou.
Recent kwam ineens dat besef. Dat ik niets of niemand meer nodig heb in mijn leven en dat ik alles uit mezelf kan halen. Gevolgd door het ultieme gevoel van zelfliefde. Mijn hart gloeide ervan. De tranen rolde over mijn wangen, omdat ik toen voor het eerst de puurheid van zelfliefde kon voelen met hart en ziel. Met het besef dat niemand en niets die liefde die ik nodig heb aan mij kan geven. Behalve ikzelf. Tegelijkertijd gaf dit direct zo'n gevoel van vrijheid en ruimte, dat ik meteen een datingapp van mijn telefoon heb verwijderd. Al stond deze er nog maar net een paar dagen op. Want waarom zou ik nog een man nodig hebben als ik alles uit mezelf kan halen...? Dit is misschien wel het andere uiterste, want die ene hele leuke man in mijn leven is absoluut welkom. Maar het verschil is nu dat ik het geduld heb en dat ik erop vertrouw dat deze vanzelf komt als de tijd er rijp voor is. En dat ik kan voelen dat alles wat deze man mij aan liefde gaat geven puur een extraatje is op hetgeen wat ik mezelf al geef. En dat er dan ook nooit een tekort aan liefde is of is geweest. Dit is ergens zo bevrijdend, omdat ik lang heb gedacht dat mijn leven pas echt weer leuk zou zijn met een partner aan mij zijde. Terwijl ik nu pas écht kan voelen dat dit altijd een grote illusie is geweest. Een van de illusies die ons ego ons graag doet laten geloven.
Ik ben vanaf nu dan ook geen deelnemer meer aan de vleeskeuringsmarkt, waarbij ik mezelf toch een soort van moet verkopen en bewijzen. Maar stap in plaats daarvan dieper in mijn vrouwelijke energie. Vol in de ontvangstmodus, ondertussen genietend van alle zelfliefde die er door mij heen mag stromen.
